‘Het is maar net waar je wieg gestaan heeft’ zei ooit een leraar eens tegen onze klas. Dat heeft me aan het denken gezet; wat een enorm geluk heb ik gehad dat mijn wieg in een welvarend land stond! Gewoon naar school kunnen, een eigen kamer, clubjes waar ik op mocht, medische hulp als ik ziek was…

Wat nu als je wieg in Myanmar staat en je ziek wordt, lepra krijgt? Dan ziet je toekomst er heel wat ingewikkelder uit, veel dingen zijn dan niet vanzelfsprekend.

Om die vanzelfsprekendheid die ik ken iets minder vanzelfsprekend te laten zijn, lijkt het me een bijzondere ervaring om mee te helpen aan een gemeenschapsruimte in een voormalige leprakolonie. Dat ik samen met een groep mensen ga die al steeds bekender wordt  door alle acties die we doen én het feit dat mijn dochter ook mee gaat, maakt het vast een onvergetelijke ervaring.