Terug uit Myanmar; moe, maar zéér voldaan

Mingalaba (‘hallo’ in het Myanmarees/Birmees). De deelnemers van het project DoeMyanmar zijn op vrijdag 28 juli teruggekeerd na drie bijzondere werkweken in Myanmar. Tijdens deze werkvakantie hebben we een project van World Servants uitgevoerd, dat tot stand is gekomen in samenwerking met The Lepra Mission (TLM) in Myanmar.

Tijdens onze reis verbleven we 2,5 week in Pakokku, een stad met ruim 100.000 inwoners. In een kleine, arme wijk, Seven Houses, waar mensen met lepra wonen, hebben we gebouwd en later ook geverfd aan een gemeenschapshuis. We zouden er ook gaan helpen bij de bouw van een brug, maar daar hebben we vanaf gezien, omdat die brug in/bij een vuilnisbelt werd gebouwd en we niet het risico wilden lopen daar iets op te lopen. In plaats daarvan hebben we drie houten huisjes helpen opknappen; twee hebben we er nieuw gebouwd, de derde gerenoveerd. Heel mooi om dit te mogen doen, zo dankbaar ook. Stel je voor, een weduwvrouw en twee gezinnen kregen zo maar even een nieuw huis.

Een aantal inwoners van Seven Houses verzorgden elke dag drie maaltijden (met rijst) voor ons. Leerlingen van een taalschool waren dagelijks aanwezig om te tolken, zodat we enigszins konden communiceren met de lokale bevolking.

Tijdens ons verblijf hebben we ook elke werkdag een kinderprogramma georganiseerd en we hebben allerlei (toeristische) uitstapjes gemaakt, waardoor we kennis hebben gemaakt met de (boeddhistische) cultuur.

Terugkijkend waren het drie geweldige weken, waarin we veel hebben gezien en gedaan, en een verandering teweeg hebben gebracht voor de gemeenschap van Seven Houses. Respect, aandacht, liefde, waardering voor elkaar.... de emoties tijdens ons vertrek, aan beide kanten, illustreert dat er in korte tijd een band was opgebouwd met de inwoners, de tolken en de medewerkers van TLM. Een prachtige ervaring, een herinnering voor het leven.

O ja, de bouw van de brug ging wel door, door lokale bouwlieden, ook na ons vertrek. (eind augustus was de brug zo goed als klaar, officiële opening was voorzien op 15 september (maar werd uitgesteld)). In het regenseizoen scheelt de brug de inwoners van Seven Houses flink veel reistijd als ze naar de stad willen.

De groep wil alle mensen en bedrijven die op enigerlei wijze dit avontuur voor hen mede mogelijk hebben gemaakt, daarvoor nogmaals hartelijk bedanken.

Vriendelijke DoeMyanmar groet,

Hans Bijleveld

Hieronder staan uitspraken over het project van enkele deelnemers.
En daar weer onder enkele foto's (van Hester en Hans) van tijdens het project, in willekeurige volgorde.
Meer foto's staan in de fotoboeken op de World Servants-site.

Anita (55) - “Het was een mooi project en ik hoop dat het gemeenschapshuis en de brug een verandering teweeg zullen brengen voor de vriendelijke en gastvrije mensen van Seven Houses.”

Peter (32) – “Ik had van te voren niet kunnen bedenken dat het project zo zou uitpakken. Het contact met de lokale bevolking was warm, vriendelijk en intens, anders dan mijn verwachtingen. Vele vriendschappen zijn gesloten, vele tranen stroomden er bij het afscheid. Een ervaring die me mijn leven lang zal bijblijven.”

Lily (51) – “Mij zal altijd bijblijven hoe enthousiast de kinderen ons begroetten als we in de 'tuk-tuks’ voorbij kwamen op weg van of naar de bouwplaats. En ons ‘Mingalaba’ of ‘Hello’ toeriepen en daarbij fanatiek zwaaiden. Ik voelde mij elke dag zó welkom.”

Gerrit (63) - “Door dit project heb ik nog meer geleerd dat je gelukkig kunt zijn zonder veel bezittingen te hebben. En hoe enorm het gewaardeerd wordt als je je inzet om het leven van mensen die het minder goed hebben, te verbeteren.”

“Ik vind het een uitzonderlijk mooi project, door wat we voor de mensen met lepra konden doen. Aanvankelijk was ik teleurgesteld dat wij niet aan de brug gingen werken. Maar achteraf bleek het een geweldige beslissing, omdat het vervangen van drie oude bamboe huisjes veel mooier was. Omdat we hierdoor heel direct iets moois voor de mensen met lepra konden doen.”

Yvette (19) “Ik heb ontzettend genoten van de drie weken in Myanmar. Wat me zal bijblijven is hoe we het met z’n allen naar ons zin hebben gehad, Nederlanders en Myanmarezen samen. Het was een bijzondere manier om elkaar te mogen leren kennen. Ik zal de dankbaarheid van de lokale bevolking blijven herinneren en alles was ze er aan deden om het ons ‘happy’ te maken. Wat een ervaring!”

Yoram (16) - “Dit project heeft mijn kijk op de wereld veranderd. Ik heb armoede zeer sterk ervaren, wat voor mij een blijvende herinnering zal zijn. Ik ben dichter tot geloof gekomen en heb nu een duidelijker beeld van mezelf.”

DOE MEE, DOEMYANMAR